Patrząc na świat inaczej

Jestem Ja, jest Rafał, jest Jurek, jest impreza. Dopełni szczęścia potrzebujemy jeszcze wehikułu. Auto w którym mogę jechać nie zsiadając z wózka. Pan Rafał coś takiego znalazł. Pamiętacie pojazd „pogromców duchów”: od tyłu wjazd w obniżaną podłogę do podwyższanej oszklonej komory – kosmos. Znaczy była wyprawa do Centrum Naukowego Kopernik. Dojechaliśmy i deszcz. Walkę z głodem sponsorował Mc Donald’s . W Centrum tłok, wózkiem pojeździsz pod dachem, ale multum maluchów biegających po podłodze. Dużo eksponatów „takich” dotykalskich – było dla Mnie nie dostępnych, dzieciaki   dotykały dla mnie za daleko. Duże nadzieje wiązaliśmy z planetarium. Obeszłam się smakiem wykupiono wszystkie miejsca. Nie osłabiło to naszego zapału i jak tu nie wykorzystać tak transportera naszego i kontynuowaliśmy w kinie. Centrum Naukowe Kopernik ( z myślą o mnie chyba) umożliwiło zapis w Internecie pewnych prac z eksponatami w Internecie do pobrania: zdjęcia oka dłoni, efekt operacji plastycznej twarz...

Przepraszam,   że nie pisałem tak długo, ale miałem problem z Internetem. To była   porażka. Dziękuję wszystkim za słowa wsparcia i otuchy, pomogły mi niezmiernie. Pogoda z wiosną zrobiła się taka, że   można wychylić nos z domu J już nie tylko na chwilę. Oczywiście wciąż mój kręgosłup bardzo jest delikatny i podnośnik jest   niezbędny do dostania się na wózek. Bez Internetu, bez wychodzenia   na dwór - to życie jak u kreta. Ale moja   cierpliwość została nagrodzona. Pierwszy spacer z 1000 m już za mną. Próba prawie udana. Apetyt jednak   rośnie w miarę jedzenia. Obecnie cel , który sobie postawiłem to - Centrum Naukowe Kopernik, potem Monako na wyścigi F1 (trochę mnie poniosło, tor już został przećwiczony na Play Station 3 różnymi autami) . Nie było Internetu, były lekcje, klasówki itp.. Na Wielkanoc 5 babek piaskowych upiekłem razem z Jurkiem, uf... Ale były smaczne – otrzymałem   same pozytywne recenzje od zadowolonych smakoszy w rodzinie...