Po długiej przerwie…

Przepraszam,  że nie pisałem tak długo, ale miałem problem z Internetem. To była  porażka. Dziękuję wszystkim za słowa wsparcia i otuchy, pomogły mi niezmiernie. Pogoda z wiosną zrobiła się taka, że  można wychylić nos z domuJ już nie tylko na chwilę. Oczywiście wciąż mój kręgosłup bardzo jest delikatny i podnośnik jest  niezbędny do dostania się na wózek. Bez Internetu, bez wychodzenia  na dwór - to życie jak u kreta. Ale moja  cierpliwość została nagrodzona. Pierwszy spacer z 1000 m już za mną. Próba prawie udana. Apetyt jednak  rośnie w miarę jedzenia. Obecnie cel , który sobie postawiłem to - Centrum Naukowe Kopernik, potem Monako na wyścigi F1 (trochę mnie poniosło, tor już został przećwiczony na Play Station 3 różnymi autami) . Nie było Internetu, były lekcje, klasówki itp.. Na Wielkanoc 5 babek piaskowych upiekłem razem z Jurkiem, uf... Ale były smaczne – otrzymałem  same pozytywne recenzje od zadowolonych smakoszy w rodzinieJ pozostało tylko troszkę sprzątania w kuchni dla domowników. Mój wózek jest jak kabriolet,  życie tak na żywo, czujesz wiatr, prędkość, ludzie gdzieś idą albo jeszcze lepiej siedzą i odpoczywają, można pojechać dalej niż najbliższa ściana, rozpędzić się, pozwolić sobie by słońce raziło, zapach ulicy, na żywo widać samochody, półki sklepowe (one inaczej wyglądają niż w telewizji i Internecie).  Śledźcie uważnie! Spróbuję zdać relacje z moich wypraw – jutro do Kopernika   moim kabrioletem, na którym jest nawet naklejka Ferrari z przodu – choć jest niebieski nie czerwony.